συνέκδρομος

-ον, Μ

αυτός που συμπορεύεται ή φθάνει σε ένα σημείο μαζί με κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἔκδρομος «αυτός που βγαίνει έξω τρέχοντας»].